
Συχνά ακούω φίλους, συγγενείς, συναδέλφους, ν’ αποθαρρύνονται με τη δουλειά τους, να νιώθουν ότι συνέχεια είναι μ’ ένα άγχος και κυνηγάνε τον χρόνο, κι όλο αυτό δεν έχει σταματημό. Υποχρεώσεις, deadlines, σφήνες και μια μόνιμη τρέλα. Κάπου εκεί ανάμεσα χάνεται το κέφι, χάνεται το κίνητρο κι εμείς γινόμαστε διεκπεραιωτικά όργανα, εκτελεστικές μηχανές, χωρίς ενδιαφέρον γι’ αυτό που κάνουμε.