Μη βιαστείς να με πεις δεσμοφοβικό, δε μου αρέσει η λέξη και δε μου ταιριάζει κιόλας.
Μη βιαστείς να με πεις δεσμοφοβικό, δε μου αρέσει η λέξη και δε μου ταιριάζει κιόλας.
Σώζεται τίποτα ή όλα είναι χαμένα;
Αγάπη! Πώς μπορούμε να την ορίσουμε; Τόσο δυνατή, τόσο αναγκαία, μα πολύπλοκο να την περιγράψουμε.
Πάσχουν οι σχέσεις! Πόσο θα θέλαμε όλοι να βρίσκαμε το φάρμακο κι όλα να γινόντουσαν πιο απλά, πιο όμορφα και να πλημμύριζαν οι δρόμοι μ’ ερωτευμένους και σχέσεις ανεξίτηλες στο χρόνο.
Θα σας φανεί παράξενο, αλλά ακόμα και σήμερα η επίσκεψη σ’ έναν Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας μοιάζει ταμπού. Υπάρχουν όμως περίοδοι της ζωής μας που αυτές οι επισκέψεις είναι ζωτικής σημασίας!
Σκοτωμός κάθε μέρα. Καβγάδες, βαριές κουβέντες, άρρωστες καταστάσεις. Τους ακούς και λες «φτάνει». Όμως δε φτάνει τελικά. Κάθε μέρα το ίδιο σενάριο, κάθε μέρα το ίδιο σκηνικό. Εκεί, σταθεροί στο ρόλο τους. Έχουν μάθει τόσο καλά το ρόλο τους, που κάθε μέρα ακούς τους ίδιους διαλόγους. Καμία πρωτοτυπία.
Απογοήτευση, πίκρα, θυμό; Ακριβώς δεν μπορώ να ξέρω τι νιώθεις, όταν ακούω να μου λες: «Πρέπει να μάθω ν’ αγαπάω με μέτρο και να δίνω λιγότερο. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του. Εγώ σκέφτομαι τους ανθρώπους του στενού μου κύκλου, τους φίλους, τη δουλειά μου και τι, δηλαδή, πρέπει να ζητάω τ’ αυτονόητα; Λυπάμαι, δεν μπορώ να παρακαλώ για τ’ απλά»
Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που ‘ναι σημαντικοί για ‘μας κι όμως ενώ θα θέλαμε να τους νιώσουμε και να τους βοηθήσουμε, κάποιες φορές δεν το έχουμε καταφέρει στο βαθμό που θα θέλαμε. Συνήθως προσπαθούμε απ’ τα υπονοούμενα να καταλάβουμε τι σκέφτεται ο συνομιλητής μας, πώς νιώθει και ποια είναι τα κίνητρα των αντιδράσεών του. Και στη συνέχεια μπαίνουμε στη διαδικασία ν’ αρχίσουμε την κριτική και να βρούμε λύσεις· τις δικές μας λύσεις. Βοηθάει, όμως, αυτό;
Τώρα που δεν αντικρίζω τα θλιμμένα μάτια σου, βάζω κάτω τις σκέψεις μου, τη λογική μου, την εμπειρία μου και θέλω να γράψω αυτές τις γραμμές για να τις διαβάσεις, να τις σκεφτείς και να βρεις τη δύναμη να προχωρήσεις. Δε θέλω να σε βάλω δίπλα και ν’ αρχίσω να δίνω συμβουλές, σκοπός μου δεν είναι να σε πιέζω να δεις τη δική μου οπτική, όμως, στόχος μου είναι να κάνω ό,τι μπορώ για να σε βάλω να σκεφτείς, να προβληματιστείς και να πάρεις τις αποφάσεις σου για το υπόλοιπο της ζωή σου.
«Ναι, μαμά», «Ναι, μπαμπά», «Ναι, κυρία»∙ αμέτρητα τα «ναι» που μαθαίνουμε να λέμε απ’ την παιδική μας ηλικία, για να ‘μαστε «καλά παιδιά». Περνάνε τα χρόνια, κάνουμε σχέσεις και συνεχίζουν τα «ναι», για να είμαστε «καλοί σύζυγοι», «καλοί φίλοι». Ξεκινάμε να εργαζόμαστε, μεγαλώνουν οι ευθύνες μας και τα «ναι» μας κορυφώνονται, πέφτουν σαν πυκνή βροχή στο τζάμι. Σιγά-σιγά, μάθαμε να συμβιβαζόμαστε.