Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που ‘ναι σημαντικοί για ‘μας κι όμως ενώ θα θέλαμε να τους νιώσουμε και να τους βοηθήσουμε, κάποιες φορές δεν το έχουμε καταφέρει στο βαθμό που θα θέλαμε. Συνήθως προσπαθούμε απ’ τα υπονοούμενα να καταλάβουμε τι σκέφτεται ο συνομιλητής μας, πώς νιώθει και ποια είναι τα κίνητρα των αντιδράσεών του. Και στη συνέχεια μπαίνουμε στη διαδικασία ν’ αρχίσουμε την κριτική και να βρούμε λύσεις· τις δικές μας λύσεις. Βοηθάει, όμως, αυτό;
Νιώθεις την ανάγκη να φέρεις πραγματική αλλαγή στη ζωή σου, πιο κοντά σ’ όλα αυτά τ’ όνειρα που μέχρι σήμερα έκρυβες κάτω απ’ το χαλί; Επιθυμείς να φροντίζεις πιο σωστά τον εαυτό σου; Αισθάνεσαι ότι επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη; Είσαι μήπως σε μια φάση ζωής που ενώ θέλεις να ‘χεις μια όμορφη σχέση, είσαι μόνος ή είσαι με λάθος άνθρωπο; Είσαι απ’ τις περιπτώσεις που δεν έχεις βρει τη δουλειά που θέλεις και νιώθεις εγκλωβισμένος στις μέχρι τώρα επιλογές σου;
Από μικρά παιδιά καλούμαστε ν’ ακούμε τους φόβους των γονιών μας, των συγγενών, των δασκάλων, των φίλων, των συναδέρφων, να τους κουβαλάμε και να πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ’ αυτούς. Σήμερα σ’ ακούω να μου λες ότι φοβάσαι σε σημείο που δεν το ελέγχεις. Αφέθηκες κι αυτό πολλαπλασιάστηκε. Φόβοι σε κυριεύουν, ο φόβος ν’ εμπιστευτείς ξανά, φόβος να κάνεις μια νέα ερωτική σχέση, φόβος να γνωρίσεις νέους ανθρώπους, φόβος μη χάσεις τη δουλειά σου πάλι. Οτιδήποτε και να σκεφτείς, πάντα υπάρχει το κακό σενάριο κι ούτε καν φαντάζεσαι ότι υπάρχει και μεγάλη πιθανότητα όλα να καταλήξουν σε happy end.
Τώρα που δεν αντικρίζω τα θλιμμένα μάτια σου, βάζω κάτω τις σκέψεις μου, τη λογική μου, την εμπειρία μου και θέλω να γράψω αυτές τις γραμμές για να τις διαβάσεις, να τις σκεφτείς και να βρεις τη δύναμη να προχωρήσεις. Δε θέλω να σε βάλω δίπλα και ν’ αρχίσω να δίνω συμβουλές, σκοπός μου δεν είναι να σε πιέζω να δεις τη δική μου οπτική, όμως, στόχος μου είναι να κάνω ό,τι μπορώ για να σε βάλω να σκεφτείς, να προβληματιστείς και να πάρεις τις αποφάσεις σου για το υπόλοιπο της ζωή σου.
«Ναι, μαμά», «Ναι, μπαμπά», «Ναι, κυρία»∙ αμέτρητα τα «ναι» που μαθαίνουμε να λέμε απ’ την παιδική μας ηλικία, για να ‘μαστε «καλά παιδιά». Περνάνε τα χρόνια, κάνουμε σχέσεις και συνεχίζουν τα «ναι», για να είμαστε «καλοί σύζυγοι», «καλοί φίλοι». Ξεκινάμε να εργαζόμαστε, μεγαλώνουν οι ευθύνες μας και τα «ναι» μας κορυφώνονται, πέφτουν σαν πυκνή βροχή στο τζάμι. Σιγά-σιγά, μάθαμε να συμβιβαζόμαστε.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούω φίλους, γνωστούς, ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό να λέμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε, ότι θα θέλαμε μία άλλη ζωή κι ότι δεν είμαστε ικανοποιημένοι απ’ την καθημερινότητά μας. Απ’ την άλλη, αμέτρητες οι φορές που πήραμε την απόφαση γι’ αυτή την αλλαγή, όμως κάπου στη διαδρομή χάσαμε το μονοπάτι ή βρεθήκαμε σε αδιέξοδο και τα παρατήσαμε.
© 2020 Createthelifeyoudesire.gr – All rights reserved.
© 2020 Createthelifeyoudesire.gr – All rights reserved.
