Σε παρατηρώ και με μπερδεύεις. Έχεις ένα μαγικό τρόπο να προσελκύεις τα προβλήματα στο μυαλό σου. Ό,τι και να συμβεί, υπάρχει μια αρνητική ερμηνεία για να φτιάξεις μια καθημερινότητα γεμάτη φόβους και άγχος. Σενάρια, αρνητικές σκέψεις και η αγωνία σου να κορυφώνεται. Υποφέρεις, μέρες εγκλωβίζεσαι στους φόβους σου και αφού εξαντλήσεις κάθε πιθανό καταστροφικό σενάριο και απορρίψεις την πιθανή ερμηνεία σου, ο φόβος σου φτάνει στην κορύφωση και μετά καταλαγιάζει. Ηρεμία για λίγο και πριν προλάβεις να χαρείς τη φυσιολογική ζωή, έρχεται η επόμενη σκέψη.
Κάθε φορά με κάτι διαφορετικό, με κάτι τόσο ζωντανό, για να έρθει εκεί και να σε βάλει ξανά και ξανά στην ίδια ανησυχία, στην ίδια διαδικασία άγχους. Το ίδιο έργο, οι ίδιες σκηνές, απλώς με άλλη θεματολογία. Μαρμαρώνεις από τις ακραίες σκέψεις σου που τις έχεις βαφτίσει φυσιολογικές.
Πού και πού τρως και τη φρίκη σου, ενώ αναρωτιέσαι γιατί όλα αυτά συμβαίνουν σε σένα και μετά ξανά βυθίζεσαι στον παραλογισμό. Τόσο λεπτή αυτή η γραμμή του φυσιολογικού φόβου και του φόβου που σου κόβει την ανάσα. Μπαίνεις σ’ ένα φαύλο κύκλο εμμονών και φροντίζεις σχεδόν πάντα να τροφοδοτείς τους φόβους σου. Θυμώνεις που δε συμμερίζονται οι γύρω τις ανησυχίες σου και ο λόγος είναι καθαρά, γιατί έχεις πειστεί ότι δεν είναι φόβοι, αλλά η πραγματικότητα που βιώνεις. Το άγχος και ο φόβος είναι αναπόφευκτα μέρος της ζωής μας και μας σώζουν πολλές φορές από λάθος επιλογές. Τι γίνεται όμως όταν ξεφεύγει κι έχουμε για κάποιο λόγο φροντίσει να βρίσκονται ενεργά εκεί;
Αναρωτιέμαι καμιά φορά μήπως είναι ηδονή η αίσθηση ότι ο φόβος κορυφώνεται και καταφέρνεις ενώ είσαι στην κόψη του ξυραφιού, να βγεις απ’ αυτό. Ίσως μια επιβεβαίωση, μια ευχαρίστηση, να χειρίζεσαι τις αντίξοες καταστάσεις! Ίσως να είναι τροφή για ζωή για κάποιους. Μήπως τελικά δεν τους ξεπερνάς, επειδή έχεις φτιάξει τη ζωή σου γύρω απ’ αυτούς; Σαν να έχεις καταδικάσει τον εαυτό σου ότι πρέπει να υποφέρεις. Σε κάθε τι στο δρόμο σου υπάρχει πάντα και μια αρνητική ερμηνεία που αναζωπυρώνει το φόβο, το άγχος σου.
Προσπαθώ να μπω στη σκέψη σου, να σ’ ακούσω, να σε καταλάβω. Μάταιη προσπάθεια. Άλλωστε δε θέλω να σε καταλάβω. Θέλω απλώς να σε ευαισθητοποιήσω και να σε προβληματίσω, για να δεις ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό και χρειάζεται κάτι να κάνεις. Και αυτό το κάτι, δεν είναι να το συντηρείς, αλλά να το κοιτάξεις κατάματα και να το πολεμήσεις. Καθόλου εύκολο! Όμως υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να σταθούν πλάι σου σ’ αυτό. Δε θα φανείς αδύναμη ή αδύναμος αν τους χτυπήσεις την πόρτα. Το αντίθετο μάλιστα, δυνατός είναι αυτός που θα το τολμήσει. Όμως για κάποιο λόγο επιλέγεις να ποτίζεις αυτούς τους φόβους σαν να είναι ο μπαχτσές σου και έχεις μάθει να τρέφεσαι από εκεί. Γνώριμο, οικείο, καλά περιφραγμένο με το δικό σου λίπασμα και το δικό σου νερό!
Αναρωτιέμαι τι γεύση έχει αυτός ο καρπός και δε θες να τον ξεριζώσεις. Θα ήθελα πολύ να το σκεφτείς και να ξεκαθαρίσεις τι σου προσφέρει. Γιατί αν δε σου προσφέρει κάτι σημαντικό τότε ίσως σκεφτείς να μην τον ξαναποτίσεις και κάποια στιγμή θα μαραθεί.
Πηγή: Pillowfights.gr
